© Céline Manz
De Zwitserse beeldkunstenaar Celine Manz – momenteel woonachtig in Amsterdam – speelt met de ambigue gevoelens van lust, zowel van toepassing op ons eetgedrag als onze dierlijke behoefte naar... Ja, naar wat precies eigenlijk? Door een nadrukkelijke grafische ingreep – ze maakt collages waarbij soms beelden over elkaar worden gelegd, maar ook vaak worden weggesneden zodat een wit rechthoekig gat overblijft – wordt zoveel informatie van de onderliggende foto weggenomen dat de kijker wel onbevredigd achter moet blijven. Als er al iets te zien valt, dan heeft Manz ingegrepen door de beelden op Warholiaanse wijze te herhalen of door op ingenieuze en absurdistische wijze te Photoshoppen.
© Céline Manz
Wij, beeldveelvraten, weten vrijwel direct in welk genre een plaatje valt en met welke intentie het is gemaakt. Een foto van een patatje oorlog in de lichtbak bij de snackbar is voor de geoefende kijker op een andere manier lust opwekkend dan de plaatjes op de covers van de ondeugende blaadjes, op de bovenste plank bij de sigarenboer. Je kijkt bij allebei omhoog, in een combinatie van honger en schuldgevoel, maar je herkent direct het verschil. Dat ligt hier even anders.
© Céline Manz
Het geheel lijkt een verwijzing naar de beeldtaal van Terry Richardson (hij wordt ook bedankt in het colofon) maar een heldere bouillon valt er niet te trekken uit deze vleselijke hutspot. Bevredigend of lustopwekkend? Voor wie neigt naar lekkere trek: je kunt ‘Hungry For Love’ gratis downloaden van haar website, of alvast intekenen op de echte publicatie die zal verschijnen ter gelegenheid van Manz’ solotentoonstelling in Hamburg, medio maart 2014.
© Céline Manz
