De mooie dame op deze foto, vergelijkbaar aan de veel geliefde Marilyn Monroe, is fotograaf Carlijn Jacobs (1991) zelf. Het beeld is bedoeld als een zelfreflectie op haar werk en zijzelf als persoon. Dit beeld is Carlijn, zij waant zichzelf in een droomwereld. De foto heeft een laagje glans waar ze altijd naar op zoek is binnen haar werk, en in haar dagelijks leven. Ze houdt van perfectie, dingen mooier maken dan ze daadwerkelijk zijn.
© Carlijn Jacobs
Esthetiek speelt een belangrijke rol in het werk van Carlijn. Maar wat is schoonheid eigenlijk? Volgens filosoof Plato bestaat schoonheid niet. De natuur is een streven naar de ware schoonheid. Hij zag kunst als een nabootsing van een nabootsing, een slecht gelukt streven naar perfectie. Dit mimische standpunt is toepasbaar op dit beeld. Het is immers een streven naar de ideale werkelijkheid. Carlijn idealiseert zichzelf en haar leven in deze foto. Waar sommige fotograven opzoek gaan naar het onverwachte moment, richt zij zich juist op het gestileerde beeld.
Het beeld doet denken aan de wereld van Barbie, iets wat iedereen die met poppen heeft gespeeld wel zal herkennen. Door het blauwe zwemband, grote hotel en de algehele Malibu-uitstraling doet de foto ‘nep’ aan, het wordt bijna lelijk door de uitzinnige schoonheid die te zien is.
Misschien zegt het beeld niet zozeer iets over de kunstenaar zelf, maar meer over de kijker. De een zal in dit beeld een personificatie van Barbie zien, de perfecte vrouw. Terwijl iemand anders misschien de kriebels krijgt, en liever pluizig haar en graffiti op de o-zo-witte muren van het hotel ziet. Smaakoordeel is iets wat objectief is; er is genoeg ruimte voor discussie. In mijn ogen kan schoonheid juist in lelijkheid zitten. Imperfectie maakt perfect. Niet alles hoeft een laagje glans te bevatten. Carlijn vat het mooi samen: ‘Is iets mooi omdat het lelijk is, of is het lelijk omdat het mooi is?’ Juist, denk daar maar eens over na.
Tekst doorIsabeau van Halm
carlijnjacobs.com
